زیربنای سینمای ایران 

یکی از ویژگی‌های این دوره از جشنواره، تنوع ژانر در آثار اکران شده بود که باعث شده تا وقتی به تماشای یکی از باکس‌های نمایش بخش‌های مختلف جشنواره می‌نشینید آثار متنوعی را شاهد باشید. این تنوع ژانر باعث شده تا جشنواره چهل‌و‌یکم تقریبا تمام ژانرهای سینمایی را پوشش دهد، آنچنان که در این دوره شاهد آثاری در ژانرهای درام، کمدی، جنایی، فانتزی، انیمیشن و وحشت به نمایش درآمد. 

یکی از بخش‌های قابل‌توجه این جشنواره بخش انیمیشن آن بود؛ بخشی که 14 اثر در آن با تکنیک‌ها و مضامین مختلفی به نمایش در‌آمد که نشان از خلاقیت کارگردانان جوان دارد اما وقتی آثار انیمیشن را به‌صورت یک کل واحد نگاه کنید متوجه نکات مثبت و منفی‌ای می‌شوید که می‌توان خود چراغ راهی برای آینده انیمیشن در ایران باشد؛ نکاتی مانند این‌که انیمیشن فقط مختص مخاطبان کودک و نوجوان نیست بلکه می‌تواند بستری برای تولید آثاری باشد که مخاطب بزرگسال را نیز جذب کند. نکته دیگری که این اهمیت دوچندان دارد وجود هویت در آثار انیمیشنی است؛ دوچندان به این خاطر که وقتی به تماشای اغلب این آثار می‌نشستید نشانی از هویت ایرانی در آنها پیدا نمی‌کردید. 

ژانر فانتزی هم در این دوره از جشنواره یکی از گونه‌های جالب و عجیب آن به حساب می‌آمد، به این علت که برگزار‌کنندگان انبوه آثاری را که در ژانرهای مختلف مانند علمی ــ تخیلی، رئالیسم جادویی و... ‌جای می‌گرفتند در ژانر فانتزی گرد‌هم آورده بودند. خود آثار فانتزی را نیز می‌توان جزو آثار ضعیف این جشنواره ارزیابی کرد به این دلیل که در اغلب این آثار منطق روایی داستان رعایت نشده بود؛ گویی فیلمساز به‌خاطر این‌که اثرش فانتزی است خیلی لازم ندیده تا داستانش منطق داشته باشد. 

همچنین حضور پررنگ فیلمسازان شهرستانی در جشنواره، این امکان را به مخاطبان خود در پایتخت داده بود که با داستان‌ها و جغرافیایی از سرزمین ایران آشنا شوند که شاید تا پیش از این خبر نداشتند یا برخورد نزدیکی را تجربه نکرده بودند. تماشای این آثار در جشنواره فیلم کوتاه، امیدواری را برای آینده سینما در ایران به‌وجود می‌آورد. جشنواره فیلم کوتاه تهران به‌عنوان یک بستر مناسب برای رشد و پرورش کارگردانان جوان، نشان داد که سینمای ایران می‌تواند به سمت استانداردهای بالاتری حرکت کند. 

چهل‌و‌یکمین جشنواره فیلم کوتاه تهران با ارائه آثار متنوع و با‌کیفیت، نشان‌دهنده پتانسیل بالای سینمای ایران است. این جشنواره به‌عنوان یک بستر برای نمایش خلاقیت و استعدادهای جوان، می‌تواند آینده‌ای روشن برای سینمای کشور رقم بزند. آثار اکران‌شده در این جشنواره، نه فقط به تأمل و تفکر دعوت می‌کنند بلکه به نوعی نمایانگر داستان‌های ناگفته و زیبایی‌های پنهان در گوشه و کنار ایران هستند. امید است که این مینیاتور از سینمای استاندارد ایران، روزی به جریان اصلی سینما بدل شود و به جهانیان نشان دهد که سینمای ایران چه ظرفیت‌های عظیمی دارد.